Hoe mooi is het iedere keer weer om een kind te mogen masseren.

Waar volwassenen zich als een pudding op de tafel laten zakken om vervolgens weinig te ‘moeten’. Komen heel jonge kinderen af en toe gewoon omhoog om te kijken en te vragen: “Wat doe je?”

In het begin vond ik deze reacties een soort van lastig. Waarom gaan ze niet gewoon liggen?

Nu kan ik er van genieten. Ze hoeven niet doodstil te liggen om de massage te ervaren.

Mooie wezens die kinderen!